„Er frekar náttúrufræðikennari af neyð en áhuga“ : rannsókn á menntun náttúrufræðikennara.

Verkefni þetta er unnið til B.Ed. prófs í grunnskólakennarafræði við Menntavísindasvið Háskóla Íslands. Það fjallar um menntun og þekkingu þeirra kennara sem sinna náttúrufræðikennslu í grunnskólum með tilliti til kennslufræðilegrar fagþekkingar. Fáir kennaranemar útskrifast af náttúrufræðikjörsviði við Menntavísindasvið Háskóla Íslands á ári hverju og því hæpið að það takist að manna allar stöður náttúrufræðikennara með kennurum sem eru menntaðir í faginu. Þessi megindlega rannsókn var unnin á vormisseri 2011 og var spurningalisti stílaður á náttúrufræðikennara sendur í alla grunnskóla á landinu. Þar voru kennararnir spurðir um menntun sína og þekkingu á námsefni, skoðun á kennslubókum og aðstöðu til verklegrar náttúrufræðikennslu í skólanum. Niðurstöðurnar sýna að langflestir svarenda höfðu kennaramenntun en aðeins rúmur helmingur þeirra var auk þess menntaður á sviði náttúrufræði. Þeir sem ekki áttu náttúrufræðimenntun að baki höfðu aflað sér þekkingar á faginu að miklu leyti með sjálfsnámi, jafnvel úr námsefninu sem þeir kenndu sjálfir á grunnskólastigi. Líffræði var sú undirgrein náttúrufræði sem kennararnir töldu að best skil væru gerð á grunnskólastiginu en jarðfræði er sú grein sem minnst áhersla virtist lögð á. Almennt voru kennararnir sáttir við kennslubækurnar sem voru á boðstólum á grunnskólastiginu og þótt aðstaða til verklegrar kennslu hafi víða ekki talist góð létu þeir það ekki á sig fá og sögðust halda úti verklegri kennslu eftir mætti